11&12 sep Quadra Island & Whistler

Vanochtend zijn we weer vroeg vertrokken. We werden gewaarschuwd dat het druk zou zijn onderweg. Omdat het zondag was en veel Canadezen ook weer terug naar huis zouden gaan na een weekendje weg. We hadden de ferry naar Vancouver Island al om 8:00 uur. Ruim twee uur later (na een flinke rit) kwamen we aan bij de ferry naar Horshoebay. Maar toenn bleek de eerst volgende pas bijna twee uur later te gaan. Pff, daar sta je dan zo vroeg voor op. Maargoed, we hebben de stoeltjes uitgeklapt en zijn met onze boeken in het zonnetje gaan zitten, een goede besteding van deze verloren tijd.

Aan de overkant begonnen we aan de rit over de beroemde  'sea to sky highway', de highway 99. Deze weg bracht ons tussen de hoge Coastmountains door, langs mooie uitzichten over helderblauwe meren en besneeuwde bergtoppen naar Whistler. Whistler was meteen inderdaad overduidelijk een toeristische stad. De campground was perfect geregeld, inclusief wasmachines en drogers, een full hook-up en zelfs wifi in de camper. Ik kon eindelijk mijn verhalen op wbj.nu zetten, maar eigenlijk was het tegelijk een soort van jammer dat het kon. Het is zo verleidelijk om even email te checken en leuk om even kort te laten weten wat voor spannends we meemaakten. Eigenlijk vond ik het zoveel relaxter toen we helemaal geen bereik hadden. Ik hoop stiekem dat we weinig wifispots verder tegenkomen.

Maandag zijn we naar het dorpje zelfs gewandeld, ongeveer twee kilometer van de camping over netjes aangelegde wandel- en fietspaden. Whistler was een van de plaatsen waar afgelopen seizoen de Olympische winterspelen werden gehouden en dus nog helemaal netjes van de opgeknapbeurt voor de spelen. 
Nog geen tweehonderd meter van de camping, werden we gewaarschuwd dat er een beer beneden aan de brug liep. En inderdaad, op veilige afstand maar toch heel dichtbij, konden we de zwarte beer goed bekijken. Hij liep lekkere snoepjes te zoeken tussen de struiken en ging ongestoord verder. Hij keek ons af en toe even aan en verdween een kwartiertje later in de bush... De bush waar wij langs moesten lopen om naar het dorp te kunnen. Gelukkig was hij druk genoeg met voedsel zoeken.

Whistler is dus een bekende wintersportplaats in Canada. Onderweg kwamen we bordjes tegen met waarschuwingen voor sneeuwschuivers en avalangegevaar. Er zijn allemaal skiverhuurzaakjes en keldingwinkels waar ze vooral skispullen verkopen. Het was alleen zeker 30 graden, dus dat was wel wat vreemd om te zien. Verder zijn er veel terrasjes en souvernirwinkeltjes waar je veel geld kunt uitgeven. Wij zijn naar de peak2peak gondola gegaan. Een skilift die je in de winter naar de pistes brengt, maar in de zomer naar een mooi uitkijkplek, waar zelfs nu nog een beetje sneeuw ligt. De wintersporters komen er in de zomer vooral om met fietsen naar beneden te crossen, wat er heel tof uitziet, maar zeker niet voor beginners is weggelegd. 

Na een half uur in de gondel kwamen we aan op 1850 meter, hier ligt al wat sneeuw. Het is er wel iets koeler dan beneden, maar nog steeds heerlijk in t-shirt en korte broek, en daar sta je dan, in de sneeuw! We lunchten boven op de berg in de stübe en kregen echt een beetje een wintersport gevoel. Na een klein stukje wandelen (maar 1 kilometertje ofzo) over een paadje met steentjes stijl naar beneden (die we dus ook weer op moesten klimmen later en dan dus ineens heel lang is), konden we een open ski-liftje nemen naar de punt van de berg op 2182 m. Onder ons lag de sneeuw, afgewisseld met stenen en rotsen en een riviertje die nog altijd de ruim een half jaar oude sneeuw probeert af te voeren.  Er vormden zich een soort kleine gletsjers. Boven konden we rondom kijken naar de bergentoppen en de vergezichten om ons heen. Waanzinnig mooi! Overal lagen opgestapelde stenen, (ben ff de naam kwijt, Kinishu of zoiets) welke een betekenis hebben, daar kom ik nog op terug.

Een beetje out of breath van het terug klimmen, stapten we in de peak2peak gondel. Deze ging van deze bergtop naar een andere bergtop, over een afstand van 4,4 km. We gingen dus eerst een stuk naar beneden en op de helft weer omhoog, waarbij we op het hoogste punt 300 meter boven de grond hingen. En voor nog wat extra excitement hadden ze een glazen bodem in de gondel gemaakt. Ook vanaf deze berg hadden we een mooi uitzicht en met een drankje op het terras keken we op Whistler en de blauwe meren er omheen. 

Weer beneden,  heeft Marco nog een uurtje gefietst, terwij ik wat winkeltjes bezocht heb. Ik ben nog op zoek naar een mooi boek over the wildlife of BC, maar kan het nog niet vinden. Marco spotte onderweg van heel dichtbij nog een beer! Waarschijnlijk was dit dezelfde als van die ochtend. Hij was getagged in beide oren met dezelfde kleurtjes. Het is een bekende in het dorp dus. Hij zat aan de rand van het fietspad besjes te plukken. Een voorbij fietsende vrouw had haar hond niet aangelijnd en deze ging dan ook blaffend op de beer af. Heel fout! Je mag hier in Canada je hond niet los laten lopen en je mag een beer nooit benaderen. Je moet uit respect voor de beer gewoon weggaan. Als je op veilige afstand bent, dwz buiten het territorium van de beer, mag je foto's maken. Deels voor je eigen veiligheid, maar ook vooral om de beren niet te laten wennen aan mensen. Al blijft het wel tof natuurlijk om van zo dichtbij een beer te zien... 

Gelukkig kwam Marco heel terug en konden we lekker even uit eten. Het schemerde al toen we weer naar de camping terug gingen, niet het slimste moment van de dag om door het bos te wandelen, maar we zijn de beer gelukkig niet meer tegen gekomen. 

Blij dat we morgen weer verder kunnen, op zoek naar een mooie spot in de natuur. We zijn van plan om verder te rijden dan Kamloops, omdat deze stad ons niet zo interessant lijkt. Het liefst vinden we een mooi plekje in de buurt van Clearwater om wild te camperen.