17 sep: Jasper - Banff
Door: Pascal en Marco
Blijf op de hoogte en volg Pascal en Marco
17 September 2011 | Canada, Banff
Vanochtend werden we weer gewekt door de Elks (elanden). Ze kwamen steeds dichterbij en toen ik nieuwsgierig besloot toch nog even te gaan kijken, bleek ik al snel ingesloten door een paar mannetjes tussen de bosjes. De rangers waarschuwden dat ze erg agressief waren en probeerden ze de campground af te jagen. Ik zocht maar snel de camper weer op.
We hebben vanmorgen rustig aan gedaan. We zien en doen zoveel, dat we het eigenlijk niet echt verwerken en toch wel erg moe lijken te zijn. Aan de andere kant is er zoveel te zien en willen we eigenlijk niks missen. Al denk ik dat zelfs als je hier je hele leven woont, je niet alles kan zien. Het landschap veranderd steeds onwijs, het zal nooit hetzelfde zijn. Het is nu goed te zien dat het herfst begint te worden. De blaadjes worden hier en daar al geel en soms rood. Tussen de groene dennenbomen groeit veel groen en paarsig mos, wat samen zorgt voor een mooi en kleurrijk geheel. En toen begon er later op de dag ook nog sneeuw te vallen...
We zijn eerst naar de Athabasca Falls gereden, de meest krachtige watervallen van de Rockies. Ze hebben een mooie canyon gesleten en het wat spuit er van omhoog. De regenboog is er mooi in te zien doordat de zon oo de waternevel schijnt. Naast de huidige canyon kun je ook door een eeuwen oude canyon lopen, waardoor toen dus het water denderde. Je ziet de steenlagen die het water versleten heeft en de holen die het in de zijkant geslepen heeft. Heel bijzonder!
Van daaruit hebben we de gletsjer die dit natuurgeweld veroorzaakt opgezocht. Waar we net in de zon naar de canyon stonden te kijken nog in Jasper NP, kregen we nu een serieuze sneeuwstorm onderweg naar de Athabasca Glacier! Het landschap veranderde, de dennebomen kregen een wit laagje en het uitzicht verdween. We reden hier het hoogste deel van Banff NP in en daar is het eigenlijk het hele jaar door. Op iedere dag van het jaar kan er sneeuw vallen. Het is er nu overdag zo'n 10 à 15 graden en 's nachts al rond het vriespunt. Brrrr, dat wordt stoken in de camper!
De Anthasca gletsjer is een van de velen die vanuit het Columbia Icefield naar beneden komt. Of eigenlijk weer op trekt, want het enorme ijsveld heeft sinds 1870 2/3 van zijn haar volume verloren door de opwarming van de aarde. Ooit kwam ze tot aan de highway, waar vandaan het nu drie kwartier lopen is tot aan de voet van de gletsjer.
Om een beetje een idee te geven van deze gletsjer en het gehele enorme ijsveld: Het totale ijsveld, the Columbia Icefield, is 200 km2 groot en op sommige plekken wel 250 m dik. De gemiddelde sneeuwlaag die elk jaar valt is 7 meter. Anthabasca is bij de voet 60 m dik, 6 km lang en 1 km breed en het geschatte volume is 640 miljoen kubieke meter.
Athabasca is de makkelijst bereikbare gletsjer die je kunt bezoeken en al goed zichtbaar vanaf de snelweg. Maar toen wij er aankwamen hingen er alleen sneeuwwolken en duurde het even voordat deze weg getrokken waren en we konden zien dat ze vlakbij was. We hebben het pad er naartoe gevolgd, dat zo'n 140 jaar geleden dus nog geheel bedolven was onder een dikke laag ijs. Een heel apart idee en ook weer een moeilijk te beschrijven omgeving, omdat het zo inmens groot is, dat je je alleen kunt voorstellen als je er bent geweest. Het infocentrum ligt trouwens op de hoogste plek in Banff NP op 1984 m. Er werd dan ook gewaarschuwd dat je in goede conditie moest zijn om het pad naar de voet die nog 30 m. hoger lag, te mogen beklimmen. De top van de gletsjer ligt op 3459 m. We mochten en konden we niet echt dichtbij het ijs komen, zoals gisteren. Dat is zonder gids echt heel gevaarlijk, regelmatig gebeuren er toch nog ongelukken. Je kunt wel een begeleide wandeltocht maken over de gletsjer, maar we hadden zo al veel te koud, het sneeuwde en we wilden graag verder.
We waren op weg naar Lake Louise, waar we wilden overnachten. Vlak voor dit dorp ligt een beroemd meer, het Peyto Lake. Dit meer is heel erg blauw en wordt veel gefotografeerd en gebruikt in boeken over de Rockies en Banff NP. En het is dan ook echt heel erg mooi. De sneeuw belemmerde enigszins het zicht, maar gaf tegelijk een mooi effect.
Daarna hebben we onze slaapplaats gereserveerd, zijn we uit eten geweest bij de plaatselijke diner, waar we smulden van een verrassende hamburger en hebben we nog een keer tevergeefs een fikkie geprobeerd te stoken.
We hebben vanmorgen rustig aan gedaan. We zien en doen zoveel, dat we het eigenlijk niet echt verwerken en toch wel erg moe lijken te zijn. Aan de andere kant is er zoveel te zien en willen we eigenlijk niks missen. Al denk ik dat zelfs als je hier je hele leven woont, je niet alles kan zien. Het landschap veranderd steeds onwijs, het zal nooit hetzelfde zijn. Het is nu goed te zien dat het herfst begint te worden. De blaadjes worden hier en daar al geel en soms rood. Tussen de groene dennenbomen groeit veel groen en paarsig mos, wat samen zorgt voor een mooi en kleurrijk geheel. En toen begon er later op de dag ook nog sneeuw te vallen...
We zijn eerst naar de Athabasca Falls gereden, de meest krachtige watervallen van de Rockies. Ze hebben een mooie canyon gesleten en het wat spuit er van omhoog. De regenboog is er mooi in te zien doordat de zon oo de waternevel schijnt. Naast de huidige canyon kun je ook door een eeuwen oude canyon lopen, waardoor toen dus het water denderde. Je ziet de steenlagen die het water versleten heeft en de holen die het in de zijkant geslepen heeft. Heel bijzonder!
Van daaruit hebben we de gletsjer die dit natuurgeweld veroorzaakt opgezocht. Waar we net in de zon naar de canyon stonden te kijken nog in Jasper NP, kregen we nu een serieuze sneeuwstorm onderweg naar de Athabasca Glacier! Het landschap veranderde, de dennebomen kregen een wit laagje en het uitzicht verdween. We reden hier het hoogste deel van Banff NP in en daar is het eigenlijk het hele jaar door. Op iedere dag van het jaar kan er sneeuw vallen. Het is er nu overdag zo'n 10 à 15 graden en 's nachts al rond het vriespunt. Brrrr, dat wordt stoken in de camper!
De Anthasca gletsjer is een van de velen die vanuit het Columbia Icefield naar beneden komt. Of eigenlijk weer op trekt, want het enorme ijsveld heeft sinds 1870 2/3 van zijn haar volume verloren door de opwarming van de aarde. Ooit kwam ze tot aan de highway, waar vandaan het nu drie kwartier lopen is tot aan de voet van de gletsjer.
Om een beetje een idee te geven van deze gletsjer en het gehele enorme ijsveld: Het totale ijsveld, the Columbia Icefield, is 200 km2 groot en op sommige plekken wel 250 m dik. De gemiddelde sneeuwlaag die elk jaar valt is 7 meter. Anthabasca is bij de voet 60 m dik, 6 km lang en 1 km breed en het geschatte volume is 640 miljoen kubieke meter.
Athabasca is de makkelijst bereikbare gletsjer die je kunt bezoeken en al goed zichtbaar vanaf de snelweg. Maar toen wij er aankwamen hingen er alleen sneeuwwolken en duurde het even voordat deze weg getrokken waren en we konden zien dat ze vlakbij was. We hebben het pad er naartoe gevolgd, dat zo'n 140 jaar geleden dus nog geheel bedolven was onder een dikke laag ijs. Een heel apart idee en ook weer een moeilijk te beschrijven omgeving, omdat het zo inmens groot is, dat je je alleen kunt voorstellen als je er bent geweest. Het infocentrum ligt trouwens op de hoogste plek in Banff NP op 1984 m. Er werd dan ook gewaarschuwd dat je in goede conditie moest zijn om het pad naar de voet die nog 30 m. hoger lag, te mogen beklimmen. De top van de gletsjer ligt op 3459 m. We mochten en konden we niet echt dichtbij het ijs komen, zoals gisteren. Dat is zonder gids echt heel gevaarlijk, regelmatig gebeuren er toch nog ongelukken. Je kunt wel een begeleide wandeltocht maken over de gletsjer, maar we hadden zo al veel te koud, het sneeuwde en we wilden graag verder.
We waren op weg naar Lake Louise, waar we wilden overnachten. Vlak voor dit dorp ligt een beroemd meer, het Peyto Lake. Dit meer is heel erg blauw en wordt veel gefotografeerd en gebruikt in boeken over de Rockies en Banff NP. En het is dan ook echt heel erg mooi. De sneeuw belemmerde enigszins het zicht, maar gaf tegelijk een mooi effect.
Daarna hebben we onze slaapplaats gereserveerd, zijn we uit eten geweest bij de plaatselijke diner, waar we smulden van een verrassende hamburger en hebben we nog een keer tevergeefs een fikkie geprobeerd te stoken.
-
18 September 2011 - 21:11
M&M&G:
Mooie en goede verhalen weer hoor. Jullie beleven weer genoeg!
Alleen een kampvuur niet aankrijgen....
Haha nog veel plezier! -
19 September 2011 - 15:49
Bramsnor.nl:
Blijkbaar toch niet zo van die geoefende "fikkie" stokers. Valt me tegen, maar goed de verhalen zijn schitterend, laat staan jullie ervaringen.
Ik ben dan ook super benieuw naar de foto's en filmpjes die jullie hebben gemaakt.
Zet voort die reis, en schrijf wanneer het kan en er zin in hebt.
Groeten, Bram -
19 September 2011 - 17:31
Dolf En Louise:
Prachtige verhalen en ervaringen.
Over dat kampvuur zullen wij maar niets meer zeggen he. Dat hebben onze voorgangers al gedaan.
Maar geniet lekker door en we kijken uit naar jullie foto`s.
Groetjes Dolf en Louise -
19 September 2011 - 17:55
Marion:
Zo, ik ben weer bij; heb alle verslagen gelezen.
Ik ben erg benieuwd naar jullie foto's van al dat moois dat jullie hebben gezien,xx -
19 September 2011 - 19:50
Marja:
Hallo, jullie hebben sneeuw? Nou in Oosterijk is ook een plaats waar zondag 50 cm gevallen is! Extreem vroeg dit jaar!
Ja, fikkie stoken in de wild is anders dan de BBQ aanmaken, hahaha! XXXX -
19 September 2011 - 22:50
Pascal En Marco :
Haha, ik zal wat vertalen en zo ook wat taal-/typfouten verbeteren.
Trout = forel
Deer = hert
Elk = eland, een groot hert
Moose = eland, maar een ander soort, zo een met zo'n grote neus
Lake = een meer
Glacier = gletsjer
Ben ik er nog wat vergeten? Soms weet ik zelf ook even niet wat precies de vertaling is.
En ja, dat fikkie stoken wil niet echt lukken met het hout dat we krijgen in de National Parks. Met droge takjes en bladeren erbij krijgen we het wel aan, maar dat mogen we hier niet pakken ;-(
Het volgende verhaal komt er aan hoor, ik schrijf wel door. Ik vind het fijn om alles op te schrijven, ik merk nu al dat ik sommige dingen vergeten ben en dat kan ik dan mooi terug lezen. Maar wanneer we weer internet hebben (of uberhaupt bereik), dat weten we niet.
Bedankt voor het lezen!
Liefs M&P
-
01 Oktober 2013 - 06:25
Goossens Nadine:
Hallo wij zijn al een paar jaar gebrand om naar West Canada te gaan. Heb al veel informatie opgezocht maar waar ik nog opzoekwerk naar heb is het weer. Normaal zouden we ook de periode van half september gaan. Is het dan al koud en veel regen?
mVG
gOOSSENS nADINE
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
