Angkor Wat

Onderweg leek alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Houten hutjes, mensen die te voet een kar met waren trokken, uitgestrekte rijstvelden en veel, heel veel afval langs de weg. Dat laatste is niet anders dan in Thailand trouwens, het is echt een zooitje overal. We reden dwars door Siem Reap, het toeristische stadje dat gebouwd is bij het wereldwonder Angkor Wat. Grote moderne hotels met enorme kersttaferelen voor de deur, wisselden kleine huisjes af en tuktuks en volgeladen brommertjes tekenden het straatbeeld.

De taxi bracht ons gelukkig naar ons gezellige kleine hotelletje. De, met nadruk 'general manager', heette ons persoonlijk hartelijk welkom met een drankje. Dit ging er al heel wat aardiger aan toe dan tot nu onze eerste indruk was van Cambodja. En zo bleef het ook, de mensen zijn heel aardig en behulpzaam. Op advies van de 'general manager' heb ik 's avonds maar meteen een typisch Cambodjaans gerecht gegeten. Amok, een in bananenbladeren gestoofde viscurry. We werden tijdens het eten vergezeld door een groepje kikkers die zich verzamelden om onze tafel. Ze komen op de geur af en hopen een hapje te krijgen... heb ik dat. Het is best lastig eten met je voeten op de stoel naast je. En het eten was niet heel lekker, had het liever aan de kikkers gegeven. Maar ik heb het in ieder geval geprobeerd én ik ben er niet ziek van geworden.

Onze gids haalde ons 's ochtends op met privé tuktuk en nam ons de hele dag op sleeptouw bij de tempels van Angkor. Hij vertelde veel, over de tempels, maar ook over zichzelf en het leven in Cambodja. Hij stelde zich aan ons voor met zijn naam, maar die ben ik direct vergeten. Hij zei ook dat eigenlijk niemand in Cambodja bij zijn naam genoemd wordt, maar naar de dichtstbijzijnde leeftijdsaanduiding. Niet lang geleden was hij nog grote broer, maar nu wordt hij op zijn 25e al oom (Pou) genoemd en hij voelt zich daardoor net als wij oud worden. Alle hoofd constructeurs die de leiding hebben over de bouw van welk gebouw dan ook in Cambodja, worden Pascal genoemd. Dit omdat de eerste Franse restaurateur van Angkor Wat Pascal heette. Ook vertelde hij toen we de gravures in de tempel bekeken, dat hij als Boeddhist altijd met zijn gezicht naar het oosten slaapt. Op de gravures in Angkor staan alle Goden naar het rechts kijkend afgebeeld, en de demonen naar links kijkend.

Hij liet ons als eerste de meest bekende tempel zien, Angkor Wat. Het is een hindoeïstische tempel en het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. De tempel is een van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het Khmer-rijk. Het is gebouwd tussen 1113 en 1145 en is de grootste piramide met verdiepingen in Zuidoost-Azië. De gids vertelde over de graveringen in de muren die verhalen vertellen, niet over het dagelijks leven, maar echte verhalen over demonen die vochten met de Goden. Het is zó mooi, zó groot, niet te omschrijven. Toen ze de tempels vonden waren deze volledig vergroeid met het oerwoud. Veel was afgebrokkeld en een dikke laag vleesmuispoep bedekte de vloer. Nu is de tempel gerestaureerd en is te zien hoe het er echt uit heeft gezien.

De gids liet ons de hoogtepunten van heel Angkor zien, daar wij een dagtrip maakten. De stad Angkor is echter zo groot, dat als je alles tempels goed wilt bekijken, je zeker een week zoet bent. Na Angkor Wat, bracht de gids ons naar Ta Prohm. Het was even zoeken naar de chauffeur en zijn tuktuk, omdat er nauwelijks bereik is in dit gebied en het er echt krioelt van de tuktuks en toeristen. De tempel Ta Prohm is bekend van de film Tomb Raider. De tempel is nagenoeg hetzelfde als toen ze hem vonden, wat hem wat mij betreft veel mooier maakt dan Angkor Wat. Er groeien enorm grote bomen dwars door en over het gebouw heen.

Het werd al flink warm en we kregen trek. We zijn gaan lunchen en hebben Cambodjaans gegeten. Ik had geroosterde ananas en tomaat met een pittig sausje. En natuurlijk rijst. Een beetje huiverig voor het vreemde eten was ik nog steeds, maar een andere keus had ik niet. Gelukkig was dit echt super lekker!

Tot slot bezochten we Angkor Thom, The Bayon en The Elephant Terrace. Met stip het mooiste tempelcomplex van de drie die we gezien hebben. In de muur van de hoofdingang van de stad zijn driehoofdige olifanten uitgehouwen en op het terras ervoor zouden vroeger de olifanten getraind zijn en werden er circusacts opgevoerd met de olifanten en andere acts.
In de tempel zelf werd je van alle kanten bekeken. Overal waar je staat in de tempel, wordt je door in iedere geval één God tevreden en geruststellend aangekeken. En gek genoeg geeft het ook echt een rustgevend gevoel. Wij vonden het daarom de meest mooie en indrukwekkende tempel van allemaal.

Op de terugweg zijn we nog bij een souvenirwinkel geweest. We hadden een gesprek met Pou over de opdringerigheid van de verkopers. Hij vertelde over een project dat werkplaatsen en winkels heeft, oa in Siem Reap, waar ze laten zien hoe de producten gemaakt worden, dat ze ook echt met de hand gemaakt worden en dat de werknemers eerlijk betaald worden. Een deel van de werknemers is verstandelijk of lichamelijk beperkt. De verkopers in de winkel getraind om toeristen rustig te laten kijken en enkel informatie te geven over de producten. Hij bracht ons er naartoe en we werden eerst rondgeleid door de werkplaatsen waar zijde geweven werd, hout of zandsteen bewerkt en koper gestanst en verzilverd werd. Het was gaaf om te zien, al dat handwerk. Daarna hebben we wat leuks gekocht in de shop, rustig zonder opdringerige verkopers. En moe van alle indrukken en de hitte ploften we bij het zwembad neer. 's Avonds hebben we een 'veilige' Cambodjaanse pizza besteld en deze onder begeleiding van de kikkers opgegeten.