‘Slapen’ in een Ryokan

De nacht was heel bijzonder in onze ryokan, slapend op matten op de vloer, onder een donzen dekbed, bloedheet. We hebben wel een airco, maar die maakt herrie. We lagen hard natuurlijk, maar het is te doen. De bijzondere ervaring is een beetje stijfheid in de vroege morgen best waard.
We zijn met de taxi en trein naar Arashiyama & Sagano gegaan, een gebied dat iets van Kyoto af, tussen de bergen ligt en waar je je in een heel andere wereld waant. Hiervandaan hebben we een romantisch treintritje door de bergen gemaakt. Het was een leuk open treintje met uitzicht over de rivier en het dal tussen hoge bergen... vol met toeristen. Bij het eindpunt zijn we overgestapt op een bootje dat ons weer terugbracht naar Arashiyama. Het bootje werd bemand door drie heel grappige gidsen, althans aan het gelach van de Japanse toeristen om ons heen af te leiden. Natuurlijk vlogen de nodige spetters in het rond, wat in elke taal te begrijpen was. Helaas ging de informatie over de over de omgeving hierdoor volledig aan ons voorbij. Maar het was zeker heel erg mooi, het heeft wat weg van de Ardennen. Daar zwemmen alleen geen schilpadden, vliegen geen Albatrossen en de bergen zijn iets minder hoog. De stroomversnellingen zijn altijd leuk, zeker met Japanners, die het uitgilden. Ik had het stukje graag gekanood, maar Marco zag dat niet zo zitten ;-) (we moeten toch maar weer 's gaan oefenen). Er schijnen ook apen te leven in de bossen, maar helaas hebben we die niet mogen zien. Er was nog wel een plek waar we gegarandeerd apen zouden zien, maar dat was hoog in de bergen. En er werd gewaarschuwd dat dit met zit weer echt afzien zou worden en gezien de tijd was dat geen optie meer.
Na twee uur varen in een bootje zonder rugleuning, waren we blij dat we een wandeling door een van de bamboebossen konden maken. Lange, dikke bamboestengels rieken de lucht in. We hadden al veel meer bamboe gezien, vaak de ruimte tussen de andere bomen opvullend. Maar dit was een bos met vrijwel alleen bamboe, heel apart. Dit bos was heel toeristisch, maar er zijn heel wat van dit soort bossen in Japan.
Terug in Kyoto zijn we nog even gaan winkelen in het centrum, we hebben een koffer gekocht voor alle gadgets en souvenirs die we gekocht hebben. Het moet niet gekker worden! Toen zijn we ons even gaan opfrissen en hebben daarna in het Gion-theater een voorstelling bijgewoond, waarin diverse Japanse rituelen werden uitgelegd. Natuurlijk was iedereen in kimono, afgestemd op het stuk dat ze lieten zien. Heel mooi allemaal, maar vooral ook erg saai lijkt me, als je zo moet leven. Gelukkig gaan de Japanners ook met de tijd mee en is dit vooral nog traditie.
Na de show zijn we nog maar weer even gaan winkelen, maar dan vlakbij onze wijk. Ik was nog steeds op zoek naar de Troetelberen en Poppels die hier nog helemaal in zijn en voor mij nostalgie zijn. Marco zocht ook Nintendo-dingen, hadden we ze maar bewaard van vroeger! We hadden ze eerder in Tokyo al gezien, maar wilden ze niet meer kopen omdat het nooit in de koffers zou passen, maar ja, nu hebben we een extra koffer...
Na het winkelen zijn we terug gewandeld op zoek naar lekker Japans eten en dat is wederom gelukt. We hebben Yakitori gegeten, het was heerlijk, en heel erg goedkoop! In onze wijk is alles afgestemd op de toeristen en dus veel duurder dan wanneer je en achterafstraatje inloopt. Het is soms even lastig of eng om ergens naar binnen te stappen, maar tot nu toe hebben we er steeds goede ervaringen mee gehad.
Nog één nachtje in Japan, in de ryokan op een matje... en dan naar huis, 11 uur vliegen in een Jumbo. We hebben al van te voren ingecheckt en zitten bij de nooduitgang, dus dat is mooi! Ik kan mooi onderweg dit verhaal schrijven, daar heb ik dan tijd zat voor. En als we aankomen is het maar 4 uurtjes later dan dat we vertrokken, dus dat wordt een lange dag. We zijn heel moe van de reis, van alles wat we gedaan hebben, meegemaakt hebben en gezien hebben, maar het was het allemaal waard!