Nikko National Park

Vanmorgen zijn we al vroeg op de metro gestapt die ons naar de trein naar Nikko bracht. Nikko is een National Park van 1400 km2 groot. We hebben daar de Kegon-no-Taki waterval bezocht, deze stort 97 meter naar beneden. We hebben hem eerst van ver bekeken. De bus bracht ons over een eenrichtingsverkeer weg naar een uitzichtpunt op zo'n 1300 m, waar er echt mega veel libelles om ons heen vlogen, net zwermen muggen. Alleen doen ze je niks, vliegen ze alleen om je heen, mooi te zijn. Daar hebben we met een kabelbaan een bergtop 100 m hoger beklommen, waar vandaan we het Chuzenji Lake erachter heel mooi konden zien. Vanuit dit meer stroomt de waterval.
We zijn de waterval ook van dichtbij gaan bekijken, ’n stukje verder met de bus. Daar bracht een lift ons door de berg in één minuut 100 m naar beneden. Dat is dus ongeveer net zo hoog als onze hotelkamer. Daar hebben we hem van onderaf bekeken, het leek net of het daar regende door het verstuivende water, vandaar de druppels op de foto’s. We zijn ook nog even bij het meer geweest, waarin een draak woont. Alleen hij komt alleen te voorschijn als het donker is... helaas.
Daarna zijn we weer met de bus naar de Tocho-gu Shrines (tempels) gereden. Dit ging over een eenrichtingsverkeer weg met zeker 20 haarspeldbochten achter elkaar (niet overdreven, als ik het geweten had, had ik ze geteld). Dus dat verklaarde ineens waarom de weg eenrichting was, heel bizar! De tempels waren echt waanzinnig mooi! Zoveel goud en houtwerk, allemaal met de hand gemaakt in de 16e eeuw. 15.000 arbeiders hebben hier aan gewerkt, 2,5 miljoen stuks goudblad zijn er in verwerkt en het zou nu alles bij elkaar honderden miljoenen dollars kosten.
Op de terugweg hadden we een veel minder luxe trein dan op de heenweg. Hij deed er ook een uur langer over (180 km in 3 uur) en we zaten tussen een stel dames die maar bleven kleppen. We hebben drie uur lang Japans aangehoord, de Ipod kon het niet ondervangen. Pfff, een vermoeiende treinreis. Bizar trouwens, vanaf de rand van Tokyo tot aan Central Tokyo is het een half uur met de trein, kun je nagaan hoe groot Tokyo is!
In Tokyo aangekomen hebben we een snelle MacDonalds hap gegeten en zijn nog even langs de Senjo-ji Shrine in Asakusa gewandeld, deze was heel mooi verlicht. Er was een bidritueel van een aantal mensen te zien, heel bijzonder. Een man nam het voortouw, wat hij precies is weet ik niet, maar hij deed vanalles mysterieus met de mensen om hem heen. Tussendoor kwam ineens een vrouw zijn mobiel brengen en ging hij uitgebreid staan telefoneren.
Het was weer een kort verhaal vandaag, maar wel foto's! De indrukken van de dag waren groot, maar ook de vermoeidheid groeit. Morgen moeten we weer heel vroeg op, want dan verhuizen we naar Kyoto met de Bullet Train, een rit van 500 km in 2 uur... We willen graag veel zien daar, dus willen we geen tijd verliezen. Ik weet dan ook niet of ik nog meer rechtstreekse verslagen en foto's zal (kunnen) plaatsen. Maar dan komen ze zeker als we weer terug in Nederland zijn. Veel liefs Marco-san & Pascal-san