Palermo

30 mei 2012, woensdag

We hebben Agrigento overgeslagen, we hadden even genoeg opgravingen gezien en het was eigenlijk best een heel eind omrijden geweest op één dag. Als we nog een dagje extra hadden gehad, hadden we het gedaan, maar nu zijn we lekker bij het zwembad van het volgende hotel in het zonnetje gaan liggen. Het hotel ligt bijna boven aan een berg bij Palermo en geeft een waanzinnig uitzicht over de stad! Als je in het zwembad ligt lijkt het net of je over de stad zwemt. Verder is het hotel precies zoals je hier kunt verwachten, het past perfect in de omgeving…

Dagje Palermo
31 mei 2012, donderdag

Ik zag er ernstig tegenop om Palermo in te gaan vandaag denkende aan de hitte van gisteren en de chaotische ervaringen van de afgelopen weken in de steden naar mate we zuidelijker kwamen. Maar het viel me alles mee. Vanaf het hotel lijkt de stad erg dichtbij. De parkeerlaats bij het busstation was echter een kwartier rijden. Het parkeren was gratis, maar de auto's er om de onze heen zagen er dan ook niet best uit. De parkeerplaats lag er verlaten bij, enkel een paar zwervers struinden rond. Overal lag glas en sommige auto's misten spiegels of een wiel. Met een dubbel gevoel stapten we op de bus richting het centrum.

Bij het Massimo theater stapten we uit en zijn we gaan wandelen. Deed de omgeving in de punt van de italiaanse laars denken aan Turkije, dan heeft het hier toch meer weg van Havana met een vleugje van Stone Town. Grote, van origine mooie gebouwen, sieren bladderend de stad. Veel staat in de stijgers zonder dat er aan gewerkt wordt, wat de aanwezigheid van de maffia doet markeren.

Via smalle straatjes met kunstwinkeltjes, kwamen we bij een vismarkt waar enorme tonijnen en zwaardvissen 'vers' aangesneden werden. Ook grote aubergines, rode pepers, fruit en kruiden geurden de straat. Het deed arabisch aan. Langs fontijnen en pleinen die evengoed langzaam afbrokkelen, liepen we richting een vlooienmarkt in een rustig straatje met aan weerszijden hallen vol antieke spullen. Ach als we hier met de auto waren zakte deze op de terugweg door z'n voegen. Meubels, lantaarns, serviezen en van die gave oude tegeltjes, ik zag ze al in de keuken hangen of in de tuin het terras af maken.

Vanaf daar hebben we een leuk tentje gezocht om wat te eten. Na gisteravond in het hotel kón het hier alleen maar lekkerder zijn en dat klopte. De leuke signor was verbaasd over het aantal italiaanse woorden dat ik me inmiddels eigen had gemaakt. Ik heb zeker geen talenknobbel, maar als je goed was in begrijpend lezen, logisch kan denken en een beetje frans kent dan red je je hier wel. En drie weken oefenen in de praktijk helpt ook, al ben ik het zeer waarschijnlijk thuis weer snel kwijt.

We zijn daarna naar de catacombe del Cappuccini gewandeld. In deze ondergrondse begraafsplaats hangen mensen gebalsmd aan de muur of liggen open kisten. Heel leguber dat zeker, maar de gedachte erachter was op zich wel mooi. De Kapucijnmonniken hebben deze catacombe gebouwd, omdat ze vonden dat mensen hun dierbaren ook na de dood moesten kunnen bezoeken en op deze manier ze konden bekijken. Er zijn 8000 mensen begraven en velen van hun hebben ver van te voren een plaatsje gereserveerd. Ze hadden zelfs opgeschreven welke kleding ze aan wilden en soms extra kleding meegegeven om na een tijdje te laten verwisselen.
Heel gek om die mensen zo te zien hangen. Ooit zijn ze gebalsemd, maar daar was nu weinig meer van over. Het waren eigenlijk gewoon skeletten en met vodden die aan een touwtje aan de muur hingen. Het leken ons aan te staren en sommiggen leken ons zelfs na te kijken. Ik weet niet precies waarom ik dit wilde zien, maar op een of andere manier trok het me. Ik denk door ongeloof. Marco vond het al helemaal niks, die wilde er eigenlijk helemaal niet heen, maar verbaasde zich net zoals ik. Ik mag nu nooit meer iets zeggen over zijn obsessie voor moorden dat zich uit door het kijken van Dexter en het lezen van alle crimeboeken. Maar er is toch echt een verschil. Hij bestudeert hoe je de perfecte moord kunt plegen en ik bezoek de overledenen.

De auto was gelukkig onaangetast en bracht ons na de vermoeidende dag in Palermo terug bij het hotel. Daar zijn we nog even in het zonnetje gaan liggen. Het liefst hadden we deze laatste avond ergens echt lekker gaan eten, maar het hotel stond zo afgelegen dat dit lastig was. We hebben in een groot en verlaten restaurant iets hoger op de berg gegeten. We waren de enigen in het restaurant en het eten was niet echt lekker helaas. Wel hadden we nog een fles rosé van La Vialla over, dus die hebben we nog even open gemaakt voor we ons laatste nachtje in Italië doorbrachten.