Dagje Firenze

We werden wakker van de vrolijk fluitende vogels en de zon scheen al voluit uit over ons Toscaanse uitzicht, zo mooi! Er stond wel een harde wind die het fris maakte. We hadden nog niks in huis, behalve de twee halve flessen wijn, maar dat was natuurlijk geen best ontbijt. We besloten een supermarkt te gaan zoeken. Een toeristische route bracht ons op mooie plekjes en uiteindleijk kwamen we in Florence terecht, nog altijd met een lege maag. Sjagerijnig van de honger en ons irriterend aan alle parkeerregeltjes en heetgebakerde Italiaanse chauffeurs, vonden we eindelijk een plekje redelijk in de buurt van het oude centrum. We liepe nlangs de rivier met uitzicht op de oude stad en de mooie bruggen. We streken neer in een bar waar we een hapje aten, met een heerlijk chocolade en straciatellaijsje als toetje. 

We hadden weer energie en wandelden over de toeristische Ponte Vecchio. Super mooi dat zeker, alleen jammer van al die toeristen die je belemmeren een echt mooie foto te maken van de in de 14e eeuw gebouwde, behuisde brug. In de voormalig huisjes zijn nu tig sieradenwinkeltjes gevestigd en voor de deur proberen Afrikanen je echte-nep-Gucci-tassen te verkopen. Halverwege de brug kun je aan weerszijden uitkijken over de rivier. In een hoekje van de brug hebben mensen symbolisch hun zorgen met slotjes aan elkaar bevestigd. Goed idee, jammer dat ik geen slotje mee had. Een grote winkelstraat leidt ons naar een plein vol middeleeuwse beelden van Romeinen die elkaar onthoofden en knuppelen. Piazza del Duomo en haar enorme Cathedraal, compleet gemaakt uit marmer is mooi van lelijkheid. En via allerlei romantische middeleeuwse straatjes lopen we weer terug naar de auto. De wind is inmiddels afgenomen en onze vesten kunnen uit. Een oud mannetje steekt zijn geparkeerde auto voorzichtig 9 maal tegen de auto's voor en achter hem om uiteindelijk weg te kunnen rijden. Wij kijken lachend toe en hopen dat onze auto nog altijd deukloos is.

Op de terugweg vroeg ik in San Casciano de mevrouw van de sigarenwinkel naar de supermarkt. In haar beste italiaans legde ze me de weg uit en ik ontdekte dat het italiaans helemaal niet zo moeilijk is. De Coop  bleek net Little Italy, het italiaanse supermarktje bij de Meent, maar dan 10 x zo groot en mèt handscanners. Maar ik had mijn bonuskaart thuis gelaten, dus rekenden we onze lekkernijen af bij een oud, langzaam mannetje. Ook hier zag ik de gelijkenis met Little Italy. I love Italian food! 

Terug bij ons huisje was inmiddels de wind verdwenen en genoten we van een glas wijn en een voorafje van bruchette met tomaat. We streken neer bij het zwembad en Lapje vergezelde ons. Plots verdween ze tussen de aardbeienplantjes, ze deed er duidelijk alles aan om zich aan haar woord te houden. Ze ving de muis, maar helaas ontsnapte deze haar weer. Weer was ik te laat voor een foto. 

Ik maakte tortelini met pesto genovese en funghi. Mmm, wat smaakt dat lekker op een terras in de ondergaande zon met uitzicht over de vallei! Lapje en haar grijswitte en zwarte vriendjes houden ons goed in de gaten...