Manuel Antonio National Park
Door: Pascal
Blijf op de hoogte en volg Pascal en Marco
09 Februari 2014 | Costa Rica, Manuel Antonio
Om 7 uur reden we al weg op weg naar Manuel Antonio National Park. Het begon weer hobbelig door de bergen waar het nog fris was. Maar al binnen een uur bereikten we de kust en was de temperatuur verdubbeld, het was 8 uur 's ochtends en al 32 graden! Dat was even wennen na de relatief koele afgelopen dagen. En dat zou voorlopig niet meer veranderen.
Onderweg kwamen we over een lange brug waar langs de kant veel mensen stonden te kijken en foto's namen. We hadden al een idee wat zij zouden kunnen zien en zijn ook even gestopt. De rivier lag vol met krokodillen! Van die grote, vieze, enge bruine. Ze zijn veel groter dan de kaaimannen. Ze lagen stilletjes op te warmen en te poseren. Tussen de grote bekken door renden een paar Jesus Christ Lizardse 'n vlogen heel mooie vlinders die soms op de krokodillen landden. Zij liever dan ik!
Na 4 uur kwamen we aan in Quepos, het toeristische stadje dat bij de ingang van Manuel Antonio gevestigd is. Het was zondag en dus waren behalve de toeristen, ook veel locals op het strand te vinden. Het park is een soort schiereiland en heeft oerwoud dat tot aan het strand reikt. De stranden zijn erg mooi en het park trekt veel mensen. Het park is van 10-16 open en gesloten op maandag, zodat de overlast voor de dieren beperkt wordt, maar wij er wel van kunnen genieten. Het is ook veel groter dan het stuk dat we kunnen zien. Het strand loopt door langs de gehele kust, maar tussen de uitgang en het publieke strand liggen grote rotsen. 's Avonds komen de slangen vanuit het park het strand op om zich te voeden met krabben, dus het is maar goed dat wij er dan niet mogen komen. Ik vraag me alleen wel af, hoe dat dan zit bij ons strand...
We maakten een wandeling door het park en dat was even goed afzien. We waren nog niet gewend aan de warme vochtige lucht en de gids had er zin in. De gids vond twee luiaards, waarvan een met baby, so cute! En hij zag een Gaudy Leaf Frog, die bekende groen met blauw en rood... Maar ook deze zat lekker te slapen, helemaal opgevouwen incognito op een blaadje. We spotten zelf een Agouti, een groot knaagdier. En er waren heel veel apen, White Troth en Howlers. En bananenspinnen en een wandelende tak, die toch knap lastig zijn om te spotten! Verder stikte het er van de hagedissen en leguanen. In de branding ligt een grote rots waarop een groep pelikanen hun thuis hadden. Ze vlogen af en aan om in zee te duiken en met een bek vol vis weer terug te keren.
Ons hotel lag aan het strand, dat wil zeggen het restaurant, het zwembad en de beste huisjes. Een heel mooi plekje met heel mooi uitzicht op de oceaan. Maar onze kamer was aan de overkant van de straat en dan nog 102 treden klimmen de berg op. En met de koffers bij deze temperatuur en luchtvochtigheid, is dat geen goede combinatie! We waren al kapot van de reis hiernaartoe, daarna een flinke en hete wandeling en nu de trap. Het was echt tijd voor een siësta!
De kamers waren heel basic, inclusief gaten in de muur, het plafond en de horren. En de douche was weer zo'n elektrisch aangestuurde. Die hadden we al eens gehad in Cuba, maar toch blijf ik het wat eng vinden, water en elektriciteit door hetzelfde pijpje. Het schijnt hier toch echt heel gewoon te zijn.
Maar toen draaiden we ons om, stapten we op ons balkon en keken heel ver weg over de oceaan. Om ons heen was volop oerwoud en grote leguanen heetten ons welkom. Ik had wat te knabbelen en onze huisleguaan wilde ook wel een hapje. Ze kwam heel dichtbij en van schrik liet ik een chipje vallen. Ze hapte het meteen op en toen was het natuurlijk gedaan, we kwamen niet meer van haar af. Ze bleek haar huisje te hebben vlak onder onze trap. Binnen liepen de hagedissen over de muur. Dit keer geen kikkers maar hagedissen en leguanen. Maar je went er aan... echt. Aan de hitte nog niet echt, ook 's avonds blijft het gewoon heel erg warm. Maar het geluid van de oceaan die best ver weg was, maar door de weerkaatsing op de berg goed te horen was, vielen we toch lekker in slaap.
Maandag 10 februari
Na een warme nacht werden we vroeg gewekt door de brulapen. En hard dat ze brullen! We zijn meteen op ons balkon gaan zitten en ook onze huisleguaan, Bregje, was al wakker. Het was nog schemerig en langzaam werden ook de vogels wakker en stopten de kikkers en krekels met kwaken en tsjirpen. De oceaan zette haar gedonder voort. Er is constant overal geluid hier, ik heb nog geen stilte mee gemaakt hier. Toch is dit vele malen beter dat het continue geluid van auto's...
Het ontbijt werd geserveerd op het terras aan het strand, een mooi uitzicht bij een lekker ontbijtje. Vandaag hebben we een rustdag, een beetje aan het zwembad hangen, of verkoeling zoeken in de oceaan, wat wil je nog meer. En mijn verhaal schrijven, daar had ik mooie even tijd voor. Ik moet er echt tijd voor zoeken tussen alle activiteiten door of ik ben daar simpelweg te moe van geworden. Maar als ik eenmaal begin ga ik los, dan is het zo leuk om te vertellen over alles wat we mee maken en om terug te denken aan onze avonturen van een paar dagen geleden. Er zit namelijk wel een vertraging in. Terwijl ik dit schrijf, hang ik namelijk al in mijn hangmat bij het strand van Corcovado op woensdag 12 februari. Een beetje verwarrend misschien, maar dat vind ik dan wel weer grappig. Ik zal weer verder gaan over maandag.
's Avonds hebben we gegeten bij Al Avion, een populaire en opvallende trekpleister hier in het dorp. Er staat namelijk een vliegtuig geparkeerd in het restaurant. Het vliegtuig was ooit op weg naar Panama, het zuidelijk buurland van Costa Rica, maar is daar nooit aangekomen. De eigenaar van het restaurant heeft het gekocht en er een bar in gebouwd. Het ziet er heel leuk uit en trekt dan ook veel gasten. Ze serveren er Amerikaans eten, we hebben een heerlijke hamburger op. De buren zijn de concurrentie aan gegaan en hebben een treinwagon als eyecatcher. Vraag me af hoe ze die hier gekregen hebben. Vlakbij is een vliegveldje, of eigenlijk grasveld. Maar een treinrail heb ik hier nog niet gezien.
Morgen gaan we naar Corcovado National Park, ergens ver weg in de bush, spannend!
-
13 Februari 2014 - 20:38
Marja:
Heerlijk, heerlijk! Ik heb weer genoten! Op naar je volgende avontuur!XXXX -
13 Februari 2014 - 23:12
Bram:
Geweldig verhaal weer, nu niet te lang wachten met het vervolg, en vergeet niet te genieten.
Groetjes, Bram
-
14 Februari 2014 - 08:38
Dolf En Louise:
Hallo Marco en Pascal
Het is weer heerlijk genieten daar hè.
We vinden het erg leuk jullie verslag te lezen.
En te zien wat jullie zoal meemaken.
Geniet maar lekker verder.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley