Little Sahara, Seal Bay en Kingcote

Maandag 15 juni

We hadden verwacht dat we vanmorgen weer heel vroeg wakker zouden zijn. En dat we dan ook op tijd weg konden gaan zodat we vóór de bussen met toeristen bij de highlights van KI konden zijn. Maar we werden na 12 uur slapen pas wakker! Althans ik, want Marco heeft veel wakker gelegen. Ik heb gelukkig mijn verkoudheid er uit geslapen.

Na een lekker ontbijtje zijn we gaan rijden. Wat op viel was dat er in tegenstelling tot gister middag en avond, er nu nauwelijks een kangaroe in de buurt was. We zijn naar Vivonne Bay gereden, een baai in het zuiden van het eiland. Onze eerste rit off-road over de modderige en gladde, rode aarde. Een afstand van 65 km, waarin we 4 auto's zijn tegen gekomen. Het is hier zó vreselijk rustig! Marco had verwacht dat Vivonne Bay een druk bezochte plaats zou zijn. Er was echter helemaal niemand. Alleen maar een mooie baai met mooi helder water, een steiger en een waanzinnig uitzicht. Bij het kruispunt met de afslag naar de baai, was wel een shop. Hier hebben we wat te drinken gehaald, een BBQ-pakket voor vanavond en wat waxinelichtjes. De possums hebben namelijk vannacht onze enige twee waxinelichtjes helemaal leeg gelikt. We waren wel gewaarschuwd door m'n neef dat ze slim zijn en van alles open kunnen maken, maar wie verzint nou dat ze parafine lusten?!

Een stukje verder kwamen we bij Little Sahara. Hier hebben grote zandduinen zich gevormd in het verder heuvelachtige, heide-achtige en licht beboste eiland. Heel apart. De zandduinen zijn zo hoog dat je er met een board vanaf kunt glijden. Wij zijn er een stuk gaan wandelen, vanaf boven heb je een prachtig uitzicht over het eiland. Op onze kont zijn we naar beneden gegleden, wat er natuurlijk hilarisch uit zag. Het bleek alleen niet zo'n heel goed plan, aangezien het die nacht flink geregend had...

Met een natte kont zijn we doorgereden naar Seal Bay, de hoofdattractie van het eiland. In deze baai leeft een grote groep Australische zeeleeuwen. Met een gids zijn we het strand op gegaan en konden we ze van heel dichtbij bekijken. Wederom waren we hier vrijwel de enigen en kregen we een privé tour. Het is de enige plek op het eiland waar de zeeleeuwen aan wal komen. Er leven er zo'n 1000, maar ze zijn meestal op zee om vis te vangen. Ze blijven dan drie dagen in zee zonder te slapen en vreten zicht helemaal vol. Eenmaal aan land voeden de vrouwtjes hun wachtende jongen en rusten uit op het strand of beschut in de duinen. Je hoort de jongen schreeuwen naar de moeders en andersom, zo vinden ze elkaar weer terug. Eén stoer jong kwam ons even van dichtbij bekijken en besnuffelen. Ondeugend keek hij ons aan en hobbelde daarna weer verder, zó schattig. De rest van de zeeleeuwen trokken zich weinig van ons aan. Ze zijn inmiddels gewend aan de aanwezigheid van mensen. En wij kunnen alleen maar onder begeleiding van de gids bij ze in de buurt komen, waarbij deze ons goed instrueert hoe ze vooral niet te benaderen.

Onze volgende bestemming was de hoofdstad van het eiland, Kingscote. Onderweg werd het steeds drukker, we kwamen duidelijk in de randstad, er reed nu zelfs een auto voor ons! Haha. We zijn op zoek gegaan naar een tentje om wat lekkers te eten. Het was inmiddels al ver in de middag, maar aangezien ons ontbijt ook bijna lunch was, hebben we als lunchdiner een pizza genomen bij Bella. Het BBQ-pakket bewaren we maar voor morgen. Volgens de LP zouden hier in Kingcote ook pinguïn watchtours aangeboden worden, maar na wat rondvragen bij de locals, blijkt dat er nog maar weinig pinguïns naar het eiland komen. Er zijn op het moment zoveel zeeleeuwen die ze een lekkere snack vinden, dat er weinig meer over zijn. We zouden een kleine kans hebben als we 's avonds in het donker ergens aan de kust zouden gaan kijken en heel veel geluk hebben. Maar tegelijkertijd raden ze het sterk af om 's avonds nog te rijden, omdat er zoveel kangoeroes zijn en de kans groot is dat je er een aan rijdt. En dat hebben we helaas zelf ook opgemerkt. Ik hoop dat we het volhouden niks dood te rijden, maar er liggen zoveel beestjes langs de weg, het vergt echt continue alertheid. We zijn zo'n beroemde Australische langneus egel met blonde stekels tegen gekomen. Hij liep op zijn gemakje de highway over en probeerde zich te verstoppen toen wij op tijd voor hem stopten. Echt een leuk beestje!

Bij de haven van het dorp huist een groep pelikanen, die elke dag rond dezelfde tijd gevoerd worden en dus de hele dag daar rondhangen. We zijn ze even op gaan zoeken, wat een enorme beesten zijn het toch! Daarna zijn we rustig terug naar het huisje gereden, het begon al donker te worden. In het donker hebben we geprobeerd naar het strand te wandelen, maar het is zó donker en de kliffen zijn hier best hoog, dus zo ver zijn we niet gekomen. Maar onderweg stikte het van de Tammar wallaby's die om ons heen hopten tussen de kangoeroes. En terwijl we op de veranda nog een drankje namen, kregen we weer bezoek van twee possums. Maar nu schrikken we niet meer, ze zijn eigenlijk gewoon heel schattig.