Koala's spotten in de regen
Door: Pascal
Blijf op de hoogte en volg Pascal en Marco
18 Juni 2015 | Australië, Kangaroo Island
Woensdag 17 juni & donderdag 18 juni
Terwijl ik dit schrijf is het al donderdag en zijn we onderweg van Kangaroo Island naar Grampians National Park. Een rit van ruim 750 km! Eerst nog 100 km op het eiland naar de Ferry. Daarna namen we de Ferry, die ons over 'a little rocky water' naar het vaste land bracht. Ik was weer blij met m'n Primatourtjes. We zijn weer even gestopt bij de Bakery die ons op de heenweg heerlijk pastries en donuts verkocht en vanaf daar was het grootste gedeelte gelukkig snelweg. Maar er komt geen eind aan lijkt wel. En het landschap is eigenlijk steeds een beetje hetzelfde, vlak, voornamelijk weiland en soms wat bos. Ook saai dus. Gelukkig houden Bono en Chris ons gezelschap.
Terug naar woensdag.
We werden wakker met een heerlijk zonnetje. We ontbeten op de veranda in de zon en na heel lang en lui boekjes gelezen te hebben, bedachten we dat het toch wel lekker was om even weg te gaan. We wilden Pauls Place opzoeken, een Wildlife Sanctuary, behorend bij onze huisjes, een paar km down the road. Het bleek echter gesloten te zijn. We besloten een andere Sanctuary te zoeken en er was er nog een ongeveer waar we gisteren ook waren. Dus zo'n 80 km ver, aan de zuidkant van het eiland. En terwijl we die kant op reden werd het grijzer en grijzer, begon het te regenen, en hield dat niet meer op. Maar we hadden al te ver gereden om voor niks weer om te keren. We zijn toch naar de Sanctuary gereden en zijn heel stoer met onze regenjassen aan de Koalawalk gaan doen. We hebben er 9 gespot, waarvan er één druk aan het klimmen was en ons in de gaten hield.
Terug bij het huisje hebben we lekker de kachel aan gegooid, een hete douche genomen en hebben we verplicht uitgerust. Geen wifi, geen bereik, geen zon, veel regen en een mooie kangoeroefilm. Wat wil je nog meer? Zelfs de kangoeroes schuilden voor ons huisje voor de regen. Maar toen Marco naar buiten liep om de BBQ aan te steken en een scheet liet, schrokken ze zich wild en renden hard weg!
En nu hebben we dus het eiland verlaten en zijn we bijna op bestemming. Het wordt al donker en we hebben honger. Hopelijk zijn we er snel en kunnen we weer wat contact leggen met thuis, na vijf dagen radiostilte.
Terwijl ik dit schrijf is het al donderdag en zijn we onderweg van Kangaroo Island naar Grampians National Park. Een rit van ruim 750 km! Eerst nog 100 km op het eiland naar de Ferry. Daarna namen we de Ferry, die ons over 'a little rocky water' naar het vaste land bracht. Ik was weer blij met m'n Primatourtjes. We zijn weer even gestopt bij de Bakery die ons op de heenweg heerlijk pastries en donuts verkocht en vanaf daar was het grootste gedeelte gelukkig snelweg. Maar er komt geen eind aan lijkt wel. En het landschap is eigenlijk steeds een beetje hetzelfde, vlak, voornamelijk weiland en soms wat bos. Ook saai dus. Gelukkig houden Bono en Chris ons gezelschap.
Terug naar woensdag.
We werden wakker met een heerlijk zonnetje. We ontbeten op de veranda in de zon en na heel lang en lui boekjes gelezen te hebben, bedachten we dat het toch wel lekker was om even weg te gaan. We wilden Pauls Place opzoeken, een Wildlife Sanctuary, behorend bij onze huisjes, een paar km down the road. Het bleek echter gesloten te zijn. We besloten een andere Sanctuary te zoeken en er was er nog een ongeveer waar we gisteren ook waren. Dus zo'n 80 km ver, aan de zuidkant van het eiland. En terwijl we die kant op reden werd het grijzer en grijzer, begon het te regenen, en hield dat niet meer op. Maar we hadden al te ver gereden om voor niks weer om te keren. We zijn toch naar de Sanctuary gereden en zijn heel stoer met onze regenjassen aan de Koalawalk gaan doen. We hebben er 9 gespot, waarvan er één druk aan het klimmen was en ons in de gaten hield.
Terug bij het huisje hebben we lekker de kachel aan gegooid, een hete douche genomen en hebben we verplicht uitgerust. Geen wifi, geen bereik, geen zon, veel regen en een mooie kangoeroefilm. Wat wil je nog meer? Zelfs de kangoeroes schuilden voor ons huisje voor de regen. Maar toen Marco naar buiten liep om de BBQ aan te steken en een scheet liet, schrokken ze zich wild en renden hard weg!
En nu hebben we dus het eiland verlaten en zijn we bijna op bestemming. Het wordt al donker en we hebben honger. Hopelijk zijn we er snel en kunnen we weer wat contact leggen met thuis, na vijf dagen radiostilte.
-
18 Juni 2015 - 13:23
Bram:
Contact met thuis duurde lang, maar is weer gelukt! En alles klinkt goed. Een ding klopt niet in je verhaal, Marco laat nooit geen scheten! (Zegt hij altijd), en nu bij de kangaroe's ineens wel. Zal hij het wel benauwd gehad hebben, hi!
Prachtige verhalen, we kijken uit naar de foto's, maar dat komt wel.
Groetjes, Bram. -
18 Juni 2015 - 17:42
Dolf En Louise:
Hallo daar. Het zijn weer mooie verhalen.
Jullie maken er wel weer wat van hè .
Nog veel plezier en groetjes van ons -
18 Juni 2015 - 20:40
Marja:
Ik zat te lezen en dacht, who the hell, zijn Bono en Chris? Lifters?? En nu terwijl ik het aan tikken ben denk ik.... Oja die! Grappig! En dat van scheet...... Bram heeft gelijk, dat doet Marco nooit!! -
18 Juni 2015 - 21:12
Marion:
Wat een geweldige verhalen weer en wat zien jullie weer veel mooie en bijzondere flora en fauna!
Geniet nog even lekker verder, X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
