San Diego & Los Angeles

Maandag Amsterdam - San Diego

Het is nu eigenlijk al woensdag de 18e en ik zit bij het zwembad om 8 uur in de morgen.... je snapt het al, het is veel te vroeg om iets te ondernemen, maar wij zijn klaar wakker... dus een goed moment om wat te vertellen over de afgelopen dagen. 

Een aangename warmte heette ons welkom toen we het vliegtuig uitstapten, gevolgd door de koude airco in de aankomsthal, typisch Amerikaans en we zullen er aan moeten wennen.
Na een verfrissende douche zijn we in Old Town San Diego nog even een hapje gaan eten. Old Town is de plek van waaruit San Diego is gegroeid 240 jaar geleden. Een dorps aandoende wijk, in Mexicaanse western sfeer, en dus ook vol Mexicaanse restaurantjes. San Diego ligt dan ook maar 9 miles van Mexico. We hebben een lekkere taco en tortillachips met guacamole gegeten en een beetje tijd gerekt om de jetlag aan te vechten. 


Dinsdag Down Town San Diego

Om 5:00 uur zat ik al te appen met m'n ouders, klaar wakker waren we, pfff. 

Na het ontbijt zijn we met de trolleybus naar downtown gegaan voor een rondvaart door de haven. San Diego heeft de een na grootste naval airbase en marine korps van Amerika. De haven ligt vol met gevechtsschepen, oa twee vliegdekschepen, waarvan er een een museum is. De rondvaart bracht ons langs alle schepen die op dit moment thuis waren, het waren er zeker 30! De kapitein wist te vertellen dat het nog opererende vliegdekschip zo hoog als het Empire State Building in New York is als je haar op haar kant zou zetten en dat ze op een theelepel uranium 20 jaar volledig kan opereren. Bijzonder.

We voeren langs verlaten docks die nu in gebruik waren genomen door luierende zeeleeuwen, zo leuk! Ze zwaaiden en riepen ons na. En kleine speedbootjes werden gevolgd door dolfijnen, die we af en toe boven zagen komen. Ze worden getraind om bommen te spotten en te markeren met drijvers zodat daarna duikers ze gemakkelijk kunnen vinden en onschadelijk kunnen maken. De dolfijnen zwemmen gewoon vrij rond in de haven met vrije toegang tot de zee, maar kiezen er toch voor om ons te helpen, weliswaar met gratis vis als beloning.

Aan de andere kant van de haven stonden vele straaljagers en helikopters klaar. Er werd veel geoefend en er vlogen dan ook regelmatig 'hawks' langs met militairen, zwaaiend uit de open deur.

Terug op de kade hebben we de SS Missouri bezocht, het vliegdekschip dat nu een museum is. Talloze veteranen geven vrijwillig en vol entousiasme informatie over het mega grote schip dat zijn carrière begon in 1945. Diverse vliegtuigen stonden in het schip en op het dek. De audioguide vertelde vanalles over wat de vilegtuigjes hadden meegemaakt in de Vietnam- en Golfoorlog. Vanaf het achterdek hadden we een mooi uitzicht op downtown San Diego en vanaf een van de zonnige terrassen keken we over de haven naar de af en aan vliegende straaljagers en helikopters. Wat een belastinggeld gaat hier naar toe, echt ongelooflijk! En de Amerikanen vinden dit duidelijk geen enkel probleem. 

Toen we in het vliegtuig van Houston naar San Diego een dozijn naval recruits instapten, werden zij apart omgeroepen, kregen voorrang en ontvingen een luid applaus van de medereizigers. De verlegen en gespannen jongetjes liepen met met hun hoofd gebogen of juist met hun borst vooruit de rij voorbij, niet wetend of zij ooit terug zullen keren, mocht Obama toch Sirië willen aanvallen. Maar ze werden alvast vriendelijk bedankt voor hun moed en inzet voor het vaderland.

We zijn verder de haven uitgewandeld richting Seaport village. Een leuk parkje met veel kleine bijzondere winkeltjes. Er was bijvoorbeeld een winkeltje met alleen maar hotsauce en een met Mexicaanse tegeltjes, met hangmatten, alteliers, kledingwinkeltjes en winkeltjes met kunst. Er waren ook volop terrasjes met eettentjes uit alle hoeken van de wereld. Het park is begroeid met volop bloeiende bomen en struiken en deed Hawaiiaans aan.  Plots zagen we ook ene paartje colibri's! Zo leuk, het setje volgde elkaar supersnel en zoog de bloempjes leeg.

Terug gekomen in Old Town hebben we daar weer een Mexicaans hapje gegeten. Onze eerder ervaringen met Mexican food waren niet zo positief, maar dat is nu aangepast, mmm! 


18 september Old Town San Diego

Omdat we vanmorgen weer vroeg wakker waren, zijn we na het ontbijt eerst lekker bij het zwembad gaan hangen. Het was nog bewolkt en te fris om te zwemmen, maar prima om te lezen en een stukje te schrijven. Om ons heen vlogen de colibri's af en aan en van bloem naar bloem. Weer kwamen er herinneringen op van Hawaii, dezelfde bloemen, palmbomen, bananenplanten en temperatuur.

Toen de rest van Californië ook wakker was geworden en het zonnetje was gaan schijnen, zijn we naar Old Town gewandeld. In Old Town hebben ze geprobeerd het San Diego van de 18e eeuw te laten zien. De oude stad is grotendeels nagebouwd en deels zijn de echte oude gebouwen gerestaureerd. Het gevolg is dat er eigenlijk een moderne oude stad is ontstaan, waar Victoriaanse houten huizen, saloons, de kerk en de sherrifs department niet meer verbonden zijn door stoffige modderwegen, maar door asfalt en waar RAMs, Mustangs en pick-ups de paarden hebben vervangen.

Veel van de huizen zijn van binnen te bekijken, het is een soort openluchtmuseum. Je kunt er bijvoorbeeld een grote stal bekijken waar meerdere (post)koetsen staan, die zo maar door een van de talloze westernfilms gereden zouden kunnen zijn. Een ijzersmid laat zien hoe hij horseshoes maakt, dames zitten te naaien en in de saloon kun je een vers bakje koffie of thee nuttigen. Een van de gebouwtjes laat een maquette zien van de oude stad, waarop te zien is hoe het er vroeger echt uitzag, toen de auto's nog paarden waren, asfalt nog niet bestond evenmin als de Wallmart. Natuurlijk stikt het er ook van de winkeltjes, elk met zijn eigen specialisme; leder (zie mij met Cowboyhoed) , zeep, Mexicaans servies, tinnen kunst of sieraden van stenen die gevonden werden in de mijnen. We hebben gelunched in hotel Cosmopolitan, een mooie Victoriaanse eyecatcher in de stad. 

 's Middags zijn we weer lekker in het zonnetje aan het zwembad gaan liggen, even relaxen, terwij de colibri's druk van bloem naar bloem vlogen. Zo leuk om die minivogeltjes bezig te zien. Het zijn duidelijk koppeltjes, waarbij het mannetje heel mooi glimmend groen met een paarse kraag is en het vrouwtje eigenlijk maar een beetje saai bruin. Ze vliegen supersnel, maar keren ook regelmatig terug naar strategisch uitgezochte takjes van waaraf ze het beste uitzicht hebben, en zijn dan voor ons goed zichtbaar.

's Avonds hebben we een sushibar opgezocht in Old Town, wat op zich ook weer een aparte ervaring was. Het was een hippe tent, met een dj die dancemusic draaide. Nergens een spoortje Japans, op de stokjes en heerlijke sushi na!


Donderdag Los Angeles

Vandaag hebben we San Diego verlaten. We hebben de auto opgehaald en zijn naar LA gereden. Met als bestemming Griffith Park op de navigatie, reden we al ruim 50 km voor de bestemming in Los Angeles, wat een grote stad! Op sommige stukken was de weg 14 bananen breed en alles behalve rustig.

Vanuit Griffith Park kun je wandelingen maken door de Hollywood Hills. Op de kronkelpaadjes heb je uitzicht over Hollywood en LA. Er staat ook een groot observatory in het park dat uitzicht geeft over de hele stad EN op de Hollywood sign! Dichterbij de beroemde letters kun je eigenlijk niet komen, het is er strikt afgezet, je mag er niet stoppen en je mag er alleen filmen of fotograferen met een permit. Dus dit uitzichtpunt is een goed alternatief. Verder heb je uitzicht over de hele stad, althans tot zover de smog het toe laat. Downtown LA was zeer wazig en nauwelijks te herkennen door de dikke laag smog die over de stad hing, laat staan dat de Pacific te zien was. Toch is het wel erg leuk om hier, zo dicht bij de Hollywood letters, geweest te zijn!

We zijn terug gereden naar de Hollywood Boulevard en hebben daar gelunched en zijn daarna een stuk de walk of fame uit gaan lopen. Het is eigenlijk net als de eerste keer in New York. Je hebt er een bepaald, beeld van, want je ziet het vaak in films, de glamour, de celebs. Je weet wel dat dat niet de realiteit is, maar toch hoop je het... Ik was er al op voorbereid, dus het viel mij niet tegen, de zwervers, tourproppers, hotdogswagentjes, souvenirwinkeltjes, Starbucks en MacDonalds, de kauwgom op de straat en het gebrek aan celebs en rode lopers. Ik vond het super leuk om de hand- en voetafdrukken te zien voor the Chinese Theather. Vooral die Michael Jackson natuurlijk, ik heb mijn hand even in de zijne gelegd! Vergeet ik bijna te vertellen dat er toch wel een paar zeer beroemde celebs gewoon zomaar op straat liepen, we zagen Merlin Monroe, Superman, Catwoman, Dark Vador, Jack Sparrow, Mickey Mouse én zelfs Spiderman dubbel!

Op weg naar Santa Monica zijn we door Beverly Hills en Bel Air gereden, over  Sunset Boulevard, Rodeo Drive, je weet wel, al die bekende straten, waar al die celebs wonen en waar talloze films en series met jeugdsentiment zich hebben afgespeeld. Er staan echt kasten van huizen, ongelooflijk! Maar de huizen waar het echt om draait, die zijn natuurlijk hermetisch afgeschermd van de buitenwereld. En toch is ook dit weer heel erg leuk om er geweest te zijn!

We zijn nog naar Santa Monica gereden, en dat was maar goed ook. Het was mega druk op de snelweg de andere kant op, de file begon hier dus al om vier uur 's middags. En dan niet zoals bij ons, maar gewoon 7 banen breed, daar wil je echt niet in staan!

Santa Monica ligt aan het strand, net als Sunset Beach, Venice Beach en Long Beach, allemaal bekend van films en series. Of misschien klinkt de Santa 
Monica pier je wel bekend? Die zijn we uitgewandeld, hij staat vol met kermisattracties, souvenirwinkeltjes, straatmuzikanten én 
Bubba Gump, mmm. Hij geeft een mooi uitzicht op de ondergaande zon, jammer dat de smok precies op het moment suprême de oceaan overstak.

We hadden gedacht na de files verder te kunnen rijden naar Ventura om daar te overnachten in een motel, maar zelfs toen, om half acht 's avonds kwamen we alsnog in een rijendikke file terecht... hebben we dat ook eens meegemaakt, filerijden in LA.