Cape Tribulation & Daintree National Park

Aangekomen in Cairns voelde de temperatuur meteen zeer aangenaam! Ook hier is het winter, maar het is zo'n 25 graden... zo'n winter wil ik altijd wel, is zelfs beter dan onze zomers.
We hebben meteen de auto opgehaald en zijn naar Cape Tribulation gaan rijden. Het was nog best een eindje rijden over een mooie weg langs de oceaan. Het viel ons meteen op dat het water niet zo mooi helder blauw was als we ons hadden voorgesteld.... vreemd.

Cape Tribulation is een landtong in het Daintree National Park, waar ons hutje is. Het Daintree NP ligt in de Wet Tropics of Queensland, is een beschermd regenwoud en is een UNESCO World Heritage Site. Net als het Great Barriër Reef, waardoor het een bijzondere plek is, omdat het de enige twee UNESCO Sites zijn die aan elkaar grenzen.
Nadat we met een kabelveerboot de Daintree rivier waren overgestoken, kwamen we in het park. De omgeving veranderde al snel en de weg kronkelde verder door het regenwoud, over smalle bruggetjes, langs mooie uitzichten en met de eerste waarschuwingsborden voor overstekende Cassowaries. Is weer eens wat anders dan kangoeroes. De Cassowary is een grote bedreigde loopvogel en leeft behalve in Nieuw Guinea, alleen nog in het noordoosten van Australië. Af en toe was er een klein cafétje langs de weg, of een winkeltje en we kwamen langs een aantal parken waar je kunt overnachten. Maar veel is er niet, het is heerlijk rustig en de natuur is super mooi. Helemaal aan het eind van de geasfalteerde weg, waren we ons parkje nog altijd niet tegengekomen. En de vrouw van de huurauto had nog zó gezegd, jullie mogen níet offroad met deze auto! Whahaha.... Dus na een paar km offroad over grote hobbels en bobbels, vonden we ons Beach House. We kregen de sleutel van een relatief primitief huisje, maar helemaal omgeven door het regenwoud. Ik hou d'r zó van. Het regenwoud grenst hier aan het strand en is vrijwel verlaten. Het was al eind van de middag dat we aankwamen, dus we hebben de avond verder genoten van wat lekkers, het kampvuur op het strand en junglegeluidjes bij het slapen gaan.

En die geluidjes slapen zó lekker! We hoorden weinig vogels in de ochtend, maar 's nachts kon ik niet alles verklaren. We werden ook gewaarschuwd tussen 18 en 7 onze deur dicht te houden, omdat de Melamys, een grotere soort muis, 's nachts graag je kamer overhoop haalt op zoek naar lekkers, hihi. We hebben ze niet vaak gezien, wel gehoord.

We zijn woensdag door het Nationaal Park gaan rijden en hebben verschillende wandelingen door het bos gemaakt, oa de Marrja Boardwalk! Alle paden zijn hier aangelegd en je kan dus niet echt de wildernis in duiken. Toch is het wel mooi, maar ook jammer dat we niet zoveel dieren spotten hier. De jongen bij het informatieloketje van de één van de twee minikruideniers wist ons te vertellen dat het water niet zo helder is, omdat het al dagen flink waait. Hierdoor vermengd het zand zich erg met het water en verdwijnt de helderheid. Als de wind gaat liggen, zou het na een paar dagen weer helder moeten zijn. Maar de weersvooruitzichten zijn niet zo positief wat dat betreft. Het is een regenwoud, dus regen (en wind) hoort erbij en dat stond ook op het programma voor de komende dagen. Het heeft vannacht en vanmorgen dan ook flink geregend, maar de rest van de dag is het droog gebleven, wel bewolkt.

Donderdag werden we wakker met de zon, en ze is de hele dag gebleven! We zijn gaan brunchen bij Mason's. We wilden de lokale lekkernijen wel eens proberen, emu, krokodil en kangoeroe en bestelden The Native Tastingplate, met van elk een mini-burger. Een Roadkill-burger behoorde ook tot de mogelijkheden, dat volgens zeggen dus zou bestaan uit whatever er onlangs is aangereden. Maar ik vond dit al een hele stap. Een hele stap die bleek mee te vallen. Er zaten zoveel kruiden in, en in elke burger heel andere, dat je mij alles wijs had kunnen maken wat betreft welk vlees het was. Beetje een tegenvaller, misschien kunnen we beter ergens een echt stukje vlees proeven. Wie weet.

We hebben verder wat strandjes opgezocht en genoten van het zonnetje. En onderweg terug kwamen we zomaar ineens de Cassowary tegen! Die beschermde vogel waar ik eerder over schreef. De vogel is een bedreigde soort en wordt dus weinig gezien en daarom beschermd. Hij liep samen met zijn chick over de weg. We hebben ze een stukje gevolgd en inmiddels hadden ook wat andere mensen ze opgemerkt. Een jongen werd helemaal lyrisch en begon spontaan van alles over ze te vertellen. Hij had er altijd al een in het echt willen zien. Hij heeft ze een tijd lang verzorgd in een park en wist er daarom veel van, maar dus nog nooit in het echt gezien. Ik kon ze heel goed filmen en ineens kwam de grote vogel, van misschien 1,5 m., onze richting op wandelen. Nu schijnt het de gevaarlijkste vogel te zijn, omdat als hij agressief wordt, hij je met zijn grote nagels open kan ritsen. Zelfs dat vond die jongen geweldig, het maakte hem allemaal niks uit, híj had hem eindelijk gezien. Ik was blij dat hij toch maar snel een andere kant op ging.

Die avond hebben we een nightwalk gedaan, op zoek naar slapende en nachtdieren. Onze gids was een vrouw van in de 60 gok ik, die al 24 jaar in het regenwoud woont en gids is. Dat was duidelijk merken aan haar vlotte babbel. Ze praatte honderduit over van alles en nog wat, vertelde ook veel over de omgeving en de dieren die er wonen, maar echt veel dieren hebben we niet gezien. Een aantal Orb Wever Spiders, zo groot als je handpalm en onschuldig. Ik zag zelf een slapend vogeltje, zo schattig. Gewoon op ooghoogte, op den minitakje, op één pootje en z'n hoofdje helemaal onder z'n vleugel om warm te blijven. En het bleef gewoon doorslapen, ondanks ons gepraat. De gids vertelde dat ze expres op zo'n dun takje slapen, zodat als er een boomslang in de buurt komt, ze dit meteen voelen en wakker worden. En we zagen een grote pad, die een plaag blijkt te zijn. Ze zijn zeer giftig en als ze gegeten worden, soms ook door honden omdat de padden vooral ook in tuinen leven, dan volgt de dood onherroepelijk. De Aussies vangen ze dan ook als ze ze vinden en stoppen ze in een plastic zak, minimaal 48 uur in de vriezer, om ze op zo aardig mogelijke manier dood te laten gaan...
Verder hoorden we wat vleermuizen, een ringstaartpossum, maar dat was het wel. D egids vertelde dat het het gehele regenseizoen, van september t/m maart, nauwelijks geregend heeft en dat het nu pas sinds een paar weken een beetje regent. Vandaar dat de rivieren allemaal vrijwel droog staan en er weinig dieren op de grond zijn, alles blijft lekker hoog in de bomen zitten. (Ook geen raften dus helaas.)

Vrijdags hebben we het park verlaten. Onderweg naar Cairns zijn we gestopt bij een krokodillentour. We hebben een boottocht gemaakt over de Daintree River op zoek naar zoutwaterkrokodillen. We mochten aanschuiven bij een oudevandagentour, vol bejaarde Aussies, schitterend. We haalden de gemiddelde leeftijd ver naar beneden, maar waren dan ook meer dan welkom op 'hun' boot. Bruce himself, de eigenaar van de tour, voer ons langs de bekende hangouts van de crocs. We hebben twee vrouwtjes gezien van zo'n 2,5 meter, een aantal pubers en een heel grote papa van 5 meter! Pff wat zijn die beesten groot zeg. We zagen ook nog veel vogels, waaronder een superblauw gekleurd ijsvogeltje. Én een python van naar zeggen 10 meter. Ik heb de volledige 10 meter niet kunnen vinden, zo goed zat hij verstopt, maar aan de dikte van slang te zien, geloof ik het meteen! Voelde me heel veilig in dat bootje...

Daarna zijn we doorgereden naar Cairns, waar we nog een paar nachtjes blijven en natuurlijk ook het grote barrière rif gaan ontdekken... Het lijkt me waanzinnig mooi!