Vaticaanstad & Rome
Door: Pascal en Marco
Blijf op de hoogte en volg Pascal en Marco
22 Mei 2012 | Italië, Rome
Maar goed, nu onze tweede en laatste dag in Rome (tijdens het plaatsen van dit verhaal liggen we in onze luxe apartement in Sant'agata vlakbij de Vesuvius en Pompeii, op een landtong met zicht op zee)...
Het heeft heel hard geonweerd vannacht. Het begon gisteravond al, ik heb er een tijdje naar staan kijken tot het hard begon te waaien. De temperatuur daalde ineens heel snel en het begon te gieten. Harde klappen en veel flitsen hingen om ons heen. Het heeft de hele nacht gerommeld en vanmorgen was het fris en bewolkt.
Vandaag hebben we het anders aangepakt, iets rustiger. Na een espresso en een brioche waren we rond half een in Rome en hebben daar eerst 'ontbeten'. We hebben ons inmiddels al aardig aangepast aan de italiaanse eetgewoonten. De tijd is echter een ander verhaal, het wordt hoe zuidelijker we zullen gaan, volgens zeggen steeds relaxter. Zoals we in Nederland gewend zijn, stonden wij ruim op tijd op de afgesproken plek voor de Vatican tour. Ruim een uur later vertrokken we netjes in een rijtje achter de bloemetjesparaplu aan richting het museum. De gids had haar vlaggetje verruild voor een paraplu, want vandaag dreven er grote buien over Rome, afgewisseld met de warme zon. We hebben het goed getimed dus.
Binnen in het museum was het enorm druk. We kregen audioguides, waardoor we de gids konden horen praten. Op deze manier kregen we veel informatie over de romeinse en griekse kunst, de schilderijen en de geschiedenis van Rome. Het museum is enorm en het is dan ook niet te doen om alles te bekijken. Er wordt gezegd dat als je alle objecten één minuut zou bekijken, je 11 dagen bezig bent. Gelukkig leidde de gids ons langs de hoogtepunten. Het meest interesaant vond ik de schilderijen op de muren en plafonds. Natuurlijk zijn de schilderijen van Michaëlangelo het beroemdst, maar voor dat we bij de Sixtijnse kapel kwamen, hadden we al zoveel moois gezien! Lange gangen met aan de wand geweven kleden met allerlei voorstellingen, op de muur geschilderde landkaarten en compleet beschilderde plafonds met religieuze verhalen. Via de trap waarover de paus loopt vanaf zijn apartement naar de kapel kwamen we dan in de bekende overbevolkte heilige ruimte. Er mochten geen foto's gemaakt worden en iedereen moest stil zijn, uit respect. Zacht geroezemoes en stiekeme fotografen maakten dat de bewakers harde "sssst"-geluiden maakten en "no photo's" riepen. Het afgedwongen respect was ver te zoeken, ook bij de guards als je het mij vraagt. Ik kon het ook niet laten...
Vanuit de kapel liepen we door gangen met uitzicht op pleinen en parkjes in Vaticaanstad. Hier mogen wij burgers niet komen, het is een staatje op zich, 5 hectare groot met een eigen munteenheid, winkels en een eigen ordedienst, de Zwitserse garde.
We kwamen bij de Sint Pieterskerk. We hebben inmiddels al heel wat kerken gezien in Italië, maar deze is wel echt heel groot. Je ziet steeds een grote koepel als je van ver af naar het Vaticaan kijkt, maar als je binnen bent blijken er veel meer te zijn. Van binnen zijn ze beschilderd met engelen. We konden niet helemaal achter in de kerk komen, dat bleek afgezet voor een dienst die even later begon. Een paar mannen in witte gewaden namen plaats, een aantal monniken en nonnen volgden. Of het de paus was, konden we en niet goed zien, het was te ver weg, maar het zou zo maar kunnen.
Drie uur later zat de Vatican tour er op. We besloten het bekende Piazza Navona te zoeken en daar een hapje te eten. Het plein heeft langgereekte vorm, omdat het vroeger een stadion was voor atheletiekwedstrijden. Nu is het een plein vol terrasjes rondom de fontijn in het midden.
Tot slot hebben we het Pantheon gezocht, maar we raakten verdwaald. We vroegen de weg aan een mevrouw. Ze zag er heel goed verzorgd uit en deed er, ondanks haar haast en gebrekkig engels waar zich herhaaldelijk voor excuseerde, alles aan om ons te helpen. Een flink stuk liep ze voor ons uit, tot ze bij het theater aan kwam, waar ze zich blijkbaar voor had opgedirkt. Ze wees ons de richting en al snel zagen we het enorme gebouw, verstopt tussen de oude 'nieuwbouw'. Het gebouw is 43 meter in doorsnede, maar ook 43 meter hoog! Het is vermoedelijk gebouwt voor de 7 planetaire goden waarvan de standbeelden binnen te zien zijn. Helaas was het al gesloten en konden we alleen de indrukwekkende buitenkant en de zuilen van het voorportaal zien. Weer voelden we ons een beetje nietig. Tijd om naar huis te gaan.
-
24 Mei 2012 - 08:04
Gerrinda:
Wat een mooie foto's! En dat zal in het echt nog vééél mooier zijn. Ik zie je met een jas/vest aan.. pfff, tis hier op mn balkonnetje 31 graden! Onvoorstelbaar he..
-
24 Mei 2012 - 11:07
Marja:
Het is weer een mooi verhaal zeg!
Wat staat Marco nou met/bij die pilaar te doen? veel p-lezier verder, tot het volgende verhaal. xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley