Rome

De voorspellingen voor vandaag waren niet zo best, in Nederland zou het bijna 10 graden warmer worden dan hier... Een omgedraaide wereld, maar wel fijn dat het daar eindelijk ook lekker wordt! In lange broek en met een jas aan vertrokken we richting Rome. We parkeerden bij het eerste metrostation van de lijn die dwars door Rome rijdt. Wat een chaos was dat, het station had wat weg van de sfeer van Kralingse Zoom, maar dan veel groter en nog meer verpauperd. Maar de metro bracht ons, 22! haltes verder, wel bij het Vaticaan.

Voor de ingang van het Vaticaan museum werden ons diverse keren tours aangeboden om de rijen te omzeilen voor het museum en de kerk. Vol goede moed dachten we dit zelf wel even te gaan doen, maar al snel snapten we wat ze bedoelden. We liepen langs de muur richting het Sint Pietersplein en langs de gehele afstand stond de rij voor het museum. Terwijl wij er langs liepen, leek er echt geen beweging in te zitten. Ik heb op de kaart gemeten hoe lang de rij geweest moet zijn en dat was zeker 700 meter. (Sommigen dachten dat ik overdreef met m'n km, maar ik kom toch wel in de buurt hè?!) Gelukkig voor die mensen, kwam de weersvoorspelling niet uit. De zon scheen en het werd maar warmer, we kregen spijt van onze kledingkeuze.

Angekomen op het Sint Pietersplein bleek hetzelfde te gebeuren voor de ingang van de Sint Pieterskerk. De rij ging langs de buitense ring 1,5 keer rond. We hadden heel even een kleine twijfel, maar gelukkig maakten we toch de juiste beslissing. Morgen gaan we voor de herkansing. Die mensen moeten zeker 5 uur in de rij gestaan hebben, als ze überhaupt wel binnen gekomen zijn. Later toen we luistervinkten bij een rondleiding door de opgravingen, hoorden we de gids vertellen over de maandag ervoor. Toen hebben ze om 15 uur het museum gesloten, omdat er op dat moment 50.000 mensen binnen waren en nog 14.000 in de rij stonden... We hebben toch maar zo'n 'skip-the-lines-combi-ticket' gekocht voor morgen en zijn vandaag gaan wandelen richting de opgravingen.

Als eerste kwamen we bij Castel San Angelo, een mausoleum uit de 2e eeuw. Maar deze was helaas gesloten op maandag (het schoot wel lekker op zo). Het mausoleum heeft zijn naam te danken aan aartsengel Michaël, de paus zag hem de pest verdrijven boven het toevluchtsoord was tijdens een pestepedemie. Op de rand van de toegangsbrug voor het mausoleum leiden engelen je naar de overkant van de Tiber.

Een flinke wandeling was het naar de beroemde Spaanse trappen voor de Franse kloosterkerk. De fontijn en trappen nodigen uit om even uit te rusten na het winkelen bij Gucci, Prada, Louis Vuitton etc. (winkels waar wij snel voorbij gelopen zijn). Toch zijn we er even gaan zitten, dat moet je gedaan hebben.

De volgende spot was deTrevifontijn. Wat een mensen, ongelooflijk! Maar het is dan ook wel echt heel erg mooi, zo midden in de stad gepropt tussen de gebouwen. Het is zo groot en de ruimte tussen de gebouwen zo klein, dat mijn minigroothoeklensje hem niet in zijn geheel op de foto kreeg. Rechts naast de fontijn is een heel klein fontijntje en daar wordt over gezegd dat als een stelletje er tegelijk van drinkt, zij eeuwig trouw aan elkaar zullen zijn. Baad het niet, dan schaad het niet...

Ineens torende het inmens grote Monument aan de eerste italiaanse koning Vittorio Emanuelle voor ons. Wauw wat een imposant gebouw! Via de marmeren trappen klommen we naar de ingang en we voelden ons steeds nietiger worden als we even een blik omhoog wierpen. Een lift aan de zijkant van het gebouw bracht ons helemaal naar het dak en van daar hadden we een waanzinnig uitzicht over Rome. Aan de ene kant zagen we na verschillende koepels van kerken, die van de Sint Pieter sierlijk uitsteken. Aan de andere kant hadden we zicht op de opgravingen en het Colosseum. De zon brandde inmiddels behoorlijk, maar het windje maakte dat het er heerlijk was.

Daarna liepen we naar de opgravingen. Vanaf het Monument leek het me niet zo groot en een beetje tegen te gaan vallen. Maar toen we er eenmaal liepen, bleek het heel bijzonder, de zuilen, muren, gebroken torso's in de tuinen en bekers en flesjes en glazen in het museum. Heel groot waren en baan voor paardenraces, een theater en een aantal andere grote gebouwen. Bijna 3 uur later liepen we het terrein met de opgravingen af naar het laatste en meest beroemde deel, het Colosseum. Het idee dit hier vroeger de stad was en dat er mensen woonden, vochten, leefden, vind ik erg bijzonder.

Na 14 metrohaltes, een half uur rijden met de auto, de eerste vieze pizza in een zeer ongezellig restaurant met ongeduldige obers en een douche waarbij je je kont niet kan keren, belandden we uitgeput in ons stretcherbed... Nog maar 2 nachtjes dromen van hopelijk wat meer luxe bij onze volgende stop.