Pisa e Lucca

Misschien was het toch niet zo'n goed idee om het ijskoude zwembad in te springen. 

Na een hete douche en weer een lading paracetamol in m'n lijf rijden we toch naar Pisa. Het is er inderdaad enorm toeristisch, het stikt er van de souvenirskraampjes en Afrikanen die je vanalles proberen aan te smeren. Maar toch vind ik het heel erg leuk om er te zijn en met eigen ogen de scheven toren te zien die je al vanaf de basisschool niet meer kunt wegdenken wanneer je aan Italië denkt. Het meest grappige zijn de mensen die foto's maken van hun reisgenoten die in de gekste posities voor de toren poseren. Dat vind ik dan weer fotowaardig. De Cathedraal die naast de toren wordt veel minder gefotografeerd, maar niet minder mooi. Het zou eigenlijk  Il Duomo di Pisa e la Torre Pendente moeten heten.

Na een gelati (goed voor m'n keel :-) zijn we doorgereden naar Lucca. Deze stad is iets minder toeristisch en heel mooi. De stadskern in omgeven door een muur, waarop je helemaal rond kunt lopen en je je eigenlijk in een park waant. De middeleeuwse huisjes vormen smalle verlaten straatjes, maar ook winkelstraatjes met restaurantjes. Een beroemd pleintje is gevormd als amfitheater en is daar dan ook naar genoemd. We eten een hapje op een terrasje. Een kleinzoon is met zijn oude italiaanse omaatje op stap, hij ondersteunt haar samen met een vrouw onder haar armen. Het setje strompelt richting het terras en het mensje zakt krakkemikkig in de stoel. Ze zit met haar rug naar me toe en aan haar platte haar aan de achterkant van haar hoofd kan ik zien dat ze bedlegerig is. Dit is een van haar laatste uitstapjes. Haar kleinzoon kijkt trots om zich heen naar de mensen op het terras. Hij vraagt haar wat ze wil drinken en ze kiest een macchiato. Hij geeft haar een sigaretje en het mensje rookt het in een paar teugen op, veel schade kan het toch niet meer berokkenen.

Het was niet koud vandaag, maar het is de hele dag bewolkt geweest. Tot we terug bij het huisje kwamen, toen ging de zon schijnen. We hebben nog lekker buiten gegeten en terwijl ik met thuis belde om te vragen of de poezen zich gedragen, zagen we een heel mooie zonsondergang, de mooiste tot nu toe.